تصویری از رهبر جمهوری اسلامی در برابر موج اعتراض‌ها و انتقادها

با بالا گرفتن تنش‌های لفظی میان آمریکا و جمهوری اسلامی، و هم‌زمان افزایش فشارهای داخلی، حاکمیت ایران بیش از هر زمان دیگری زیر ذره‌بین قرار گرفته است.

در این میان، صدای اعتراض از درون خود نظام هم شنیده می‌شود؛ اعتراض‌هایی که گرچه با احتیاط بیان می‌شود، اما حامل هشدارهایی جدی به رأس هرم قدرت است.

 خامنه‌ای زیر تیغ انتقاد؛ وقتی سکوت دیگر کافی نیست

در هفته‌های اخیر موجی از انتقادهای آشکار و پنهان از سیاست‌های علی خامنه‌ای، رهبری که سه دهه بی‌چون‌وچرا قدرت را در دست دارد، به رسانه‌ها راه یافته است. هرچند اغلب مقام‌ها و تحلیلگران از بردن نام او اجتناب می‌کنند، اما محتوای سخنانشان مستقیماً ناکارآمدی و انزوای حاکمیت را هدف گرفته است.

مسعود روغنی زنجانی، رییس اسبق سازمان برنامه و بودجه، اخیراً گفته: «خامنه‌ای با رفاه مردم مشکل دارد.» جمله‌ای که برای بسیاری از ناظران، نشانه‌ای صریح از شکاف در بالاترین سطوح نظام تلقی شده است.

هشدار درباره فروپاشی؛ زیان ۵۰ میلیارد دلاری برای اقتصاد ایران

محمدحسین عادلی، رییس پیشین بانک مرکزی نیز در گفت‌وگویی صریح اعلام کرد که تنها در نتیجه تنش‌های بی‌پایان جمهوری اسلامی با غرب، ایران سالانه بیش از ۵۰ میلیارد دلار ضرر اقتصادی متحمل می‌شود.

عادلی تاکید کرد ادامه این مسیر به «فروپاشی تدریجی اقتصادی» خواهد انجامید و نیاز فوری به تغییر مسیر استراتژیک احساس می‌شود.

از سوی دیگر، با گسترش دسترسی به یوتیوب و رسانه‌های آزاد، این هشدارها بیش از گذشته شنیده و بازنشر می‌شود. سکوت دیگر کارساز نیست؛ آنچه تا دیروز در پچ‌پچ‌های محفلی زمزمه می‌شد، اکنون به صدای بلندتری در افکار عمومی تبدیل شده است.

ترامپ تهدید می‌کند، خامنه‌ای گوش نمی‌کند؛ آینده تاریک نزدیک است

دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، به‌تازگی اعلام کرد که بحران با جمهوری اسلامی در «مرحله نهایی» قرار دارد و اگر توافقی شکل نگیرد، «اتفاقات بسیار بسیار بدی» در راه خواهد بود.

هشدارهای صریح ترامپ در حالی بیان می‌شود که جمهوری اسلامی همچنان به سیاست‌های تقابلی، سرکوب داخلی، و حمایت از گروه‌های شبه‌نظامی ادامه می‌دهد.

ترکیب بحران داخلی، نارضایتی گسترده، و انزوای خارجی، جمهوری اسلامی را در موقعیتی شکننده‌تر از همیشه قرار داده است. امروز حتی از درون سیستم نیز زنگ هشدار شنیده می‌شود.

اما آیا این نظام گوش شنوا دارد؟ یا سران آن تا فروپاشی کامل، بر طبل لجاجت خواهند کوبید؟