جمهوری اسلامی ایران، با داشتن یکی از بالاترین آمار اعدام در جهان، عملاً به سرزمین مرگ و خفقان تبدیل شده است.
اعدام‌هایی که نه تنها برای جرایم جدی، بلکه به عنوان ابزاری برای سرکوب مخالفان، ایجاد وحشت در جامعه و تثبیت قدرت حاکمیت به کار گرفته می‌شود.
از اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر گرفته تا صدور احکام سنگین برای معترضان سیاسی و فعالان اجتماعی، این رژیم نشان داده که طناب دار یکی از ستون‌های اصلی بقای آن است.
آمارها حاکی از آن است که تنها در سال ۲۰۲۳، بیش از ۴۷۱ نفر به اتهام‌های مختلف، اغلب ساختگی، اعدام شده‌اند. این رقم نسبت به سال گذشته ۸۴ درصد افزایش داشته است.
جمهوری اسلامی در حالی جان شهروندانش را می‌گیرد که نه تنها در برابر فشارهای بین‌المللی بی‌اعتناست، بلکه با وقاحت تمام از این اعدام‌ها به عنوان «اجرای عدالت» یاد می‌کند.
ناظران حقوق بشر می‌گویند که این اقدامات وحشیانه برای خفه کردن هر گونه صدای مخالف و تثبیت هژمونی ایدئولوژیک رژیم است.
ایران امروز، به جای سرزمین زندگی و امید، به سرزمینی تبدیل شده که مردمش با سایه مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند و هر روز شاهد غروب آزادی و عدالت هستند
منبع: Tafsirkhabar.com