در یکی دیگر از نمونههای سرکوب سیستماتیک جمهوری اسلامی، ده زن بهائی در اصفهان بازداشت شدند. این دستگیریها بار دیگر نشاندهنده نفرتپراکنی، تبعیض و جنایات بیپایان حکومتی است که حقوق انسانی اقلیتهای دینی را زیر پا گذاشته است.
از محدودیتهای تحصیلی و شغلی تا بازداشتهای خودسرانه و شکنجه، حکومت ایران کارنامهای تاریک در زمینه حقوق بشر دارد.
زنان بهائی؛ قربانیان نفرتپراکنی سازمانیافته
ده زن بهائی در اصفهان، از جمله مژگان پورشفیع، نسرین خادمی، و آزیتا رضوانیخواه، فقط به دلیل اعتقاداتشان توسط نیروهای امنیتی دستگیر شدند.
محکومیتهای سنگین:
این زنان قبلاً نیز با احکام سنگین روبهرو شده بودند. احکامی که شامل پنج سال حبس تعزیری، جزای نقدی ۵۰ میلیون تومانی، و ممنوعیت خروج از کشور میشود.
سیاست سیستماتیک سرکوب:
این سرکوبها ریشه در سندهایی دارد که حتی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، آنها را تأیید کرده است. هدف این سیاستها روشن است: محروم کردن بهائیان از حقوق اساسی و جلوگیری از پیشرفت آنها در جامعه.
سرکوب اقلیتها؛ جمهوری اسلامی و نقض حقوق بشر
سرکوب بهائیان تنها یک نمونه از سیاستهای تبعیضآمیز جمهوری اسلامی است که اقلیتهای دینی و قومی را هدف قرار میدهد.
محرومیت از تحصیل و کار:
بهائیان از تحصیل در دانشگاهها و دستیابی به شغلهای رسمی محروماند. این سیاستها نشاندهنده تلاش حکومت برای حذف آنها از عرصه عمومی است.
تخریب اموال و اماکن مقدس:
حکومت حتی به قبرستانهای بهائیان هم رحم نکرده و بارها اقدام به تخریب آنها کرده است.
پیام مقاومت؛ اتحاد مردم علیه سرکوب
اما این سرکوبها نمیتوانند صدای آزادیخواهی را خاموش کنند.
اعتراضات داخلی و بینالمللی:
گزارشهای متعدد سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری به این جنایات اشاره کرده و خواستار توقف فوری این سیاستها شدهاند.
مقاومت مردم ایران:
اعتراضات مردمی، اعتصابها، و حمایت جهانی از حقوق بهائیان نشان میدهد که مردم ایران دیگر حاضر نیستند این ظلمها را تحمل کنند.
سرکوب بهائیان، همانند سرکوب دیگر اقلیتهای دینی و قومی، نشانهای آشکار از بیعدالتی و ظلم ساختاری در جمهوری اسلامی است. اما مردم ایران، با اتحاد و مقاومت، نشان دادهاند که این حکومت دیگر نمیتواند صدای آزادیخواهی را خفه کند.
این حرکتهای کوچک و بزرگ، مسیر سقوط نهایی رژیمی را هموار میکند که سالهاست پایههای خود را بر نفرت و سرکوب بنا کرده است.