سالانه حدود ۱۹۰ هزار ایرانی به سرطان مبتلا می‌شوند؛ آماری که زنگ خطر جدی را برای سیستم سلامت کشور به صدا درآورده است.
اما این بحران تنها یک چالش بهداشتی نیست، بلکه نمادی از بی‌کفایتی مدیریتی و فساد سیستمی رژیم جمهوری اسلامی است که به جای توجه به سلامت مردم، منابع کشور را در مسیرهایی غیرمولد و ضدملی هزینه می‌کند.
آمار هشداردهنده سرطان در ایران
به گفته علی مطلق، عضو هیأت علمی دانشگاه بهشتی تهران، سرطان پستان در میان زنان و سرطان پروستات در میان مردان شایع‌ترین انواع سرطان در ایران هستند.
او همچنین به ارتباط میانگین سنی و شیوع سرطان در استان‌های مختلف اشاره کرد. استان‌هایی با میانگین سنی پایین‌تر مانند سیستان و بلوچستان کمتر به سرطان مبتلا می‌شوند، در حالی که استان‌هایی با میانگین سنی بالاتر، آمار بالاتری دارند.
فرزام بیدارپور، معاون دانشگاه علوم پزشکی کردستان نیز از افزایش نگران‌کننده سرطان پستان در میان زنان این استان خبر داد و اعلام کرد:
> «به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر در کردستان، ۳۴ نفر به سرطان پستان مبتلا هستند. سرطان روده بزرگ و دهانه رحم نیز از دیگر سرطان‌های شایع در این منطقه‌اند.»
فساد و بی‌توجهی؛ ریشه اصلی بحران
رژیم جمهوری اسلامی با سوءمدیریت و اولویت دادن به اهداف سیاسی و ایدئولوژیک، به جای بهبود زیرساخت‌های سلامت، منابع کشور را صرف پروژه‌های خارجی، سرکوب داخلی و فساد گسترده کرده است.
این سیاست‌ها باعث شده سیستم بهداشت و درمان، که باید برای پیشگیری و درمان بیماری‌های مزمن مانند سرطان آماده باشد، نتواند پاسخگوی نیازهای روزافزون مردم باشد. این سوءمدیریت در جنبه‌های مختلفی از سیستم درمانی نمود پیدا کرده است:
کمبود تجهیزات پیشرفته تشخیصی و درمانی.
نبود برنامه‌های جامع پیشگیری.
کمبود دسترسی به درمان‌های به‌روز و مقرون‌به‌صرفه.
آینده سلامت ایران؛ در سایه تغییر
برای حل بحران سرطان و دیگر مشکلات بهداشتی، ایران به تغییرات بنیادی نیاز دارد. اولویت قرار دادن سلامت مردم، شفافیت در هزینه‌کرد بودجه‌های بهداشتی، و توقف تخصیص منابع به پروژه‌های نظامی و سیاسی بی‌ثمر، تنها بخشی از راه‌حل‌هاست.
اما این تغییرات تنها زمانی ممکن خواهد بود که مردم ایران از زیر سایه سرکوب و فساد حکومتی رها شوند. سرطان تنها یک بیماری نیست؛ نمادی از سیستم بیمار جمهوری اسلامی است که اولویت‌های مردم را نادیده می‌گیرد.
این بحران سلامتی باید به‌عنوان هشداری برای همه ما در نظر گرفته شود تا با صدایی بلندتر برای تغییر و عدالت تلاش کنیم.